Het prachtige verhaal van een Fan of the Match-moeder

Terug

3 november 2019

Je kent het misschien wel, een avondje op de bank terwijl de kindjes net in bed liggen. Even bijkomen. Ik scrol door Facebook heen en zie een oproep op de pagina van VVV-Venlo voor FC Robinstijn. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er nog nooit van gehoord had. Maar mijn aandacht werd getrokken door een oproep.

FC Robinstijn zet kinderen in het zonnetje die iets ingrijpends hebben meegemaakt, kinderen met een lichamelijke of geestelijke beperking of kinderen die ernstig ziek zijn of ziek zijn geweest. Nu hebben wij een dochter van 7 jaar met autisme spectrum, een prikkel en angststoornis. Sinds twee jaar zit ze in het speciaal onderwijs. Ze heeft veel moeite met het maken van vriendjes, omdat ze met het leerlingenvervoer naar school gaat. Gelukkig gaat het op school heel goed, maar vaak is ze eenzaam en heeft ze veel moeite met het vervoer. En dit zorg ervoor dat ze vaak sip of verdrietig is.

De oproep van FC Robinstijn kwam dus eigenlijk als geroepen. Ik gaf haar op, ze kon het heel goed gebruiken om een keer te stralen, in het middelpunt te staan. Want haar zelfvertrouwen en zelfbeeld is niet zoals het hoort te zijn. Nadat het formulier was teruggestuurd ontving ik 23 september een mail vanuit VVV namens FC Robinstijn. Tessa mocht 3 november naar een thuiswedstrijd van VVV komen via FC Robinstijn als Fan of de Match. Ik lees verder met tranen in mijn ogen van blijdschap en niet zomaar een match: ze mag gewoon naar VVV-Feyenoord!

En dan is het aftellen en wachten op de dag dat het eindelijk zo ver is. We hebben het haar een tijdje van tevoren verteld zodat ze zich kon voorbereiden. We kochten een T-shirt, want je wilt natuurlijk alle handtekeningen van de spelers verzamelen! Papa houdt niet zo van voetbal en haar jongere zusje ook niet. Ze vroeg haar oom en tante, die groot VVV-fan zijn, mee naar de wedstrijd.

En zo vertrokken we op 3 november dan eindelijk naar Covebo Stadion De Koel. En daar stonden Pieter en Richard op ons te wachten. Wauw, en dan gaat het echt allemaal gebeuren. Tessa vertelde al snel: “Mama ik heb het gevoel dat ik droom.” En zo voelde het ook. Het ging daarna allemaal zo snel omdat het ontzettend gaaf was! We werden ontvangen in het spelershome waar we even een praatje maakten met Marcel Meeuwis, en daarna was het tijd om naar de kleedkamer te gaan. Hier kreeg ze een speciaal tenue aan, een scheidsrechterstenue. Na het omkleden werden er foto’s gemaakt, bij de bewuste trap waar alle spelers vanaf lopen, met Koelie, de mascotte van VVV. We mochten naar het veld waar de spelers aan het opwarmen waren voor de wedstrijd. Door de tunnel, je kent hem misschien wel dé Tunnel!

Eenmaal op het veld aan de zijkant zagen we de voetballers van wel heel dichtbij. Mocht ze op de stoelen zitten waar de reservespelers en trainers zitten. Op de foto met de trainer. En een high five van Christian Kum.

En dan mag ze mee naar binnen, wij worden naar onze plaatsen gebracht en Tessa gaat samen met Pieter mee naar de spelers. En dan is het moment daar, wauw, wat voel je je als mama zijnde dan trots! Ze loopt gewoon het veld op met de bal in de handen! De bal die afgetrapt gaat worden. Ze mag hem op de middenstip leggen. En wat geniet ze, en wat genieten wij. We zagen beelden terug en ze gaat er zo intens in op. Genietend van alles om haar heen.

En dan is het momentje af, ze mag omkleden en komt samen met Pieter terug, we kijken de wedstrijd. Heel enthousiast en ik moet zeggen terwijl ik geen verstand heb van voetbal, ze spelen goed. Maar helaas is Feyenoord wat beter met uithalen naar de goal. Een beteuterd gezichtje na de eerste goal en een aantal traantjes. Maar ze vindt het wel heel spannend. Na een korte pauze begint de tweede helft.

Helaas wordt het op het laatst een beetje grimmig in het stadion, maar gelukkig hadden we de koptelefoon bij ons. En Pieter had de situatie goed in de gaten hij nam ons net voor het einde van de wedstrijd mee naar het spelershome om ervoor te zorgen dat ze niets meekreeg van de onrust en extra prikkels.

Eenmaal in het spelershome was het wachten op alle spelers van VVV-Venlo. Samen met hen ging ze op de foto en genoot ze van alle aandacht, highfives en vragen. En de spelers ondanks dat ze verloren hadden namen allemaal even de tijd. Het T-shirt was binnen mum van tijd vol met handtekeningen en ook de poster. En dan kwam daar haar idool, Danny Post, een knuffel een handje en even een momentje samen. Voor Tessa een hoogtepunt!

En toen was het voorbij, een dag waar ze enorm naartoe leefde, een dag die haar altijd bij zal blijven, een dag met onwijs mooie herinneringen.

Pieter, stichting FC Robinstijn, VVV-Venlo, onwijs bedankt voor deze prachtige dag. Jullie hebben het ontzettend goed georganiseerd en wij konden een middag zorgeloos genieten. We zagen de mooiste lach op het gezicht van onze dochter, een meisje wat intens genoot. Iets wat ons niemand meer kan afnemen. Bedankt voor deze prachtige herinnering en goede zorgen.